دانشجوی کارشناسی محیط زیست دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران
چکیده
امروزه ما میدانیم بازی برای کودکان بعد از آب و غذا و خواب بسیار حیاتی است. بازی برای کودکان نه تنها اتلاف وقت نیست، بلکه تمرین زندگی برای کودک است. بچهها به بازی رها، خودانگیخته، ساختار نیافته و هدایت نشده، به بازی با حیوانات و گل و گیاه و بازی با دوستان واقعی و خیالی احتیاج دارد اما متاسفانه امروزه با توجه به کوچک شدن خانهها کودکان ما یا زندانی آپارتمانها هستند یا وقت خود را سرکلاسهای مختلف میگذرانند. تماس آنها با دیگر کودکان در حد یک رقیب یا همکلاسی است، چنین موجودی که کودک دیگر را رقیب خود ببیند و با حیوان و گیاه تعامل نداشته باشد در آینده نه میتواند با همنوعان خود رابطه همواری داشته باشد و نه میتواند عشق و علاقهای به طبیعت داشته باشد تا از آنها حفاظت کند.