تنوع زیستی نقش مهمی در حفظ چرخه طبیعی و تعادل محیط زیست دارد و پایه حیات، ثروت انسان و پایداری طبیعت روی زمین است. در حال حاضر با توجه به دلایل مختلف، منابع تنوع زیستی در جهان روبه کاهش است. در اصطلاح تنوع زیستی به سرمایه بیولوژیکی موجود در یک منطقه و به ویژه به تفاوت بین موجودات زنده در سطوح مختلف سازمان بیولوژیکی از جمله ژن، گونه و اکوسیستم گفته می‌شود. کنوانسیون تنوع زیستی ، تنوع زیستی را به عنوان تغییرپذیری موجودات زنده در همه منابع از جمله خشکی، دریایی و سایر اکوسیستم‌های آبی و جوامع بوم شناختی تعریف می‌کند. تنوع زیستی شامل ارزش‌های متعددی است به طوری که برای تولید غذا و نیز برای حفظ پایه‌های بوم شناختی مورد نیاز برای حفظ معیشت انسان ها حیاتی است. از طرفی دیگر، توسعه پایدار، توسعه‌ای است که نیازهای نسل فعلی را بدون به خطر انداختن توانایی نسل‌های آینده برای رفع نیازهایشان برآورده کند. در نتیجه این مهم تاثیر تصمیمات فعلی بر نسل‌های آینده را نیز در بر می‌گیرد. سه هدف توسعه پایدار شناسایی شده است که عبارتند از: 1- رفاه اقتصادی 2- توسعه اجتماعی و انسانی 3- پایداری و تجدید نسل محیط زیست به منظور برقراری نظم نوین جهانی، توسعه پایدار به ادغام توسعه اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی گفته می‌شود که به عنوان پایه‌های متقابل وابسته به هم تقویت می‌شوند و در سطح محلی، ملی، منطقه‌ای و جهانی عمل می‌کنند. ریشه کنی فقر و تغییرات در الگوهای ناپایدار تولید و مصرف، حفاظت و مدیریت منابع طبیعی و توسعه اقتصادی و اجتماعی به عنوان اهداف دائمی و دست یافتنی و نیازهای ضروری برای توسعه پایدار ذکر شده‌اند.
Matta, G., Bhadauriya, G., & Singh, V. (2011). Biodiversity and sustainable development: A review. ESSENCE—International Journal for Environmental Rehabilitation and Conser- .vation, II (1), 72-80
)