شعر محیط زیستی

Document Type : Note

Author

University of Tehran

Abstract

شبانگاه بر طرفِ اروند رود

یکی مرغ دریا بیامد فرود

پر و بالش آلوده از نفتِ خام

تنش داغ چون کورۀ سرخ فام

نه در نای نیروی آواز داشت

نه بال و پری بهرِ پرواز داشت

تب آلوده و زار و بیمار بود

به دردِ شگفتی گرفتار بود

بط نفت آلوده پرپرزنان

به یارش چنین گفت از هولِ جان

ببین حالت پرّ و بال مرا

که دریایی احوال و حالِ مرا

شَوَم بی‌گنه کشته در راهِ جنگ

به جنگ آفرین باد نفرین و ننگ

ندانسته امروز بهرِ شنا

بیفراشتم بال و پر در هوا

پس آنگه ز اوج هوا چون عقاب

فرود آمدم روی امواجِ آب

ولی آب در دیده‌ام تار بود

در آن آب بویی دلازار بود

کران تا کران روی دریای پاک

شده چرب و آلوده و بویناک

بر آن سطحِ موّاج پیروزه فام

روان بود سیلابی از نفت خام

چو در آب دریا شدم غوطه‌ور

مرا گشت سنگین از آن، بال و پر

از آن پس شنا کردنم کُند شد

تپش‌های دل، دمبدم تند شد

ولیکن به ناچار راندم به پیش

ندانسته رفتم پی مرگِ خویش

از آن موج‌های پر از قیر و نفت

توان از تن و نورم از دیده رفت

پر و بالِ پروازم از کار ماند

Keywords

Main Subjects

The Scientific-Cultural Journal of Ecosphere
Volume 7, Issue 4 - Serial Number 1
February 2025
Pages 73-73

Files

Share

How to cite

Statistics