پرندگان آبزی، نشانگرهای زیستی برای میزان آلودگی فلزات سنگین در اکوسیستم‌های تالابی

همزمان با  فرآیندهای توسعه شهرنشینی و صنعتی، اکوسیستم‌های تالابی به علت تغییرات طبیعی و مصنوعی از طریق فرآیند‌های فیزیکی، شیمیایی و انرژی تحت تاثیر قرار می‌گیرند. با ادامه این روند وضعیت آلودگی فلزات سنگین به طور فزاینده‌ای جدی‌تر می‌شود، پرندگان آب‌زی که زندگی وابسته به تالاب را دارند، در معرض خطر مرگ و میر قرار می‌گیرند. با توجه به اینکه تعیین کیفیت محیطی با اسفاده از بررسی غلظت فلزات در بسیاری از ارگانیسم‌ها هزینه‌بر و وقت گیر است، بنابراین بایدگونه‌های شاخص و بافت‌های شاخص برای اینکار انتخاب شوند. به نظر می‌رسد پایش بیولوژیکی راهی مناسب برای تعیین میزان فلزات سنگین و قابلیت دسترسی زیستی است. جمعیت پرندگان آب‌زی می‌توانند به عنوان گونه‌های نگهدارنده برای مشکلات طبیعی و سم‌شناسی در محیط زیست به کار روند. به عنوان بخش‌های مختلف پرندگان می‌توان آن‌ها را برای بررسی آلودگی فلزات سنگین سیستم‌های تالاب مورد استفاده قرار داد. در ادامه به مزایا و معایب آن‌ها و همچنین پرندگان آبزی به عنوان پایشگر تغییرات کیفیت تالاب بحث خواهد شد.